Ο Άγγελος Διονυσίου, ένας από τους σημαντικότερους συνεχιστές της μουσικής κληρονομιάς του σπουδαίου Στράτου Διονυσίου, άνοιξε την καρδιά του σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη και μοιράστηκε άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής, προκαλώντας συγκίνηση στο πανελλήνιο. Με λόγια απλά αλλά γεμάτα συναισθηματική φόρτιση, ο δημοφιλής τραγουδιστής αναφέρθηκε στην περίοδο που ο πατέρας του πέρασε δύσκολες στιγμές λόγω της εμπλοκής του με τον νόμο και της φυλάκισής του για εννέα ολόκληρους μήνες. Εκείνη την εποχή, ο Άγγελος ήταν μόλις 18-19 χρονών, στην ευαίσθητη ηλικία που τα πάντα χαράσσονται ανεξίτηλα στη μνήμη και την ψυχή ενός νέου ανθρώπου. Παρά το σοκ και την απογοήτευση που βίωσε βλέποντας τον πατέρα του σε τέτοιες συνθήκες, η στάση της οικογένειας ήταν παραδειγματική, με τη μητέρα του να αποδεικνύει την απέραντη αφοσίωση και δύναμή της.
Η εικόνα της μητέρας του Άγγελου, να επισκέπτεται ακούραστα τον άντρα της κάθε μέρα στις φυλακές και να του πηγαίνει φαγητό, φανερώνει το μεγαλείο μιας γυναίκας που δεν λύγισε μπροστά στις αντιξοότητες. Όπως εξομολογήθηκε ο Άγγελος, ακόμη και όταν ο ίδιος δεν μπορούσε να συνοδεύσει τη μητέρα του λόγω υποχρεώσεων ή δυσκολιών, πάντοτε υπήρχε κάποιος διαθέσιμος να τη μεταφέρει, γεγονός που αποδεικνύει το δίκτυο στήριξης και αγάπης που περιέβαλλε την οικογένεια Διονυσίου εκείνη τη δύσκολη περίοδο. Οι πρώτες μέρες, όπως ανέφερε, ήταν οι πιο σκληρές, ιδιαίτερα επειδή ο Στράτος Διονυσίου είχε αρχικά μεταφερθεί στις φυλακές της Κέρκυρας, μακριά από την Αθήνα, γεγονός που καθιστούσε ακόμα πιο επώδυνη την όλη διαδικασία.
Ο Άγγελος δεν έκρυψε την έντονη συναισθηματική του φόρτιση όταν ανακάλεσε στη μνήμη του τη στιγμή που αντίκρισε τον πατέρα του πίσω από το τζάμι των επισκεπτηρίων. Η εικόνα του δυνατού άνδρα και κορυφαίου ερμηνευτή, σε μια τόσο ευάλωτη κατάσταση, ήταν ένα σοκ που σημάδεψε ανεξίτηλα τον νεαρό τότε Άγγελο. Παρά το βάρος της στιγμής, η ανάγκη του να δει τον πατέρα του ήταν μεγαλύτερη από τον πόνο. Από τις περιγραφές του γίνεται φανερό ότι ο Στράτος Διονυσίου, αν και συγκρατημένος χαρακτήρας, δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του μπροστά στον γιο του, σε μία στιγμή σπάνιας, αληθινής συγκίνησης.
Η αδικία της φυλάκισης, όπως την περιέγραψε ο Άγγελος, οφειλόταν σε επαγγελματική αντιζηλία και όχι σε πραγματική ενοχή. Ο χρόνος άλλωστε τον δικαίωσε, αφού δεν βρέθηκαν επιβαρυντικά στοιχεία εις βάρος του, ενώ μέσω ειδικής χάριτος εκτίμησε το ήμισυ της ποινής του και τελικά αποφυλακίστηκε μετά από εννέα μήνες, περνώντας από τις αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας.
Η αφήγηση του Άγγελου Διονυσίου δεν περιορίστηκε μόνο σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Μίλησε με ειλικρίνεια και για τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι, ένα μονοπάτι που φάνηκε σχεδόν τυχαίο και όχι προσχεδιασμένο. Παρότι μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η μουσική ήταν παρούσα σε κάθε γωνιά, ποτέ του δεν σκέφτηκε ότι θα ακολουθούσε την ίδια πορεία με τον πατέρα του. Δεν τραγουδούσε ούτε για αστείο μπροστά σε κόσμο, δεν είχε όνειρο να ανέβει στη σκηνή. Η πρώτη του επαφή με το μικρόφωνο έγινε σε μία βραδιά διασκέδασης, όταν χωρίς να το πολυσκεφτεί ανταποκρίθηκε στην παρότρυνση να πει ένα τραγούδι. Ο επιχειρηματίας του μαγαζιού είδε κάτι σε εκείνον και του πρότεινε να τραγουδήσει επαγγελματικά, φέρνοντάς τον μπροστά σε ένα νέο μονοπάτι που έμελλε να καθορίσει τη ζωή του.
Ο Άγγελος Διονυσίου μοιράστηκε επίσης άγνωστες λεπτομέρειες για τον πατέρα του, αποκαλύπτοντας πόσο μεγάλη αδυναμία είχε στα ρούχα και τη μόδα. Λόγω της εμπειρίας του από το ραφείο όπου εργαζόταν πριν γίνει διάσημος τραγουδιστής, ο Στράτος Διονυσίου είχε αναπτύξει μία ιδιαίτερη αγάπη για την κομψότητα. Ακόμη και στον τρόπο που ντυνόταν, φαινόταν η φροντίδα και η λεπτομέρεια. Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο που περιέγραψε ο Άγγελος ήταν το πώς ο πατέρας του δεν άφηνε ποτέ το παντελόνι να ακουμπήσει το έδαφος όταν το φορούσε και δεν καθόταν αφού είχε ντυθεί για να διατηρήσει την άψογη εικόνα του.
Η επιθυμία να αποτυπωθεί η ζωή του Στράτου Διονυσίου σε θεατρική παράσταση ήταν μία ακόμη συγκινητική πτυχή που μοιράστηκε ο Άγγελος με το κοινό. Αν και αρχικά υπήρχε σκέψη να μεταφερθεί η ιστορία σε τηλεοπτικό σίριαλ, τελικά η ιδέα δεν υλοποιήθηκε. Η θεατρική παράσταση με τίτλο «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Στράτος Διονυσίου» αποτέλεσε μια ειλικρινή, γεμάτη σεβασμό απόδοση της προσωπικότητας και της διαδρομής του πατέρα τους, χωρίς να επιχειρεί να ωραιοποιήσει ή να αποκρύψει τίποτα. Μια κατάθεση ψυχής που στόχο είχε να μεταφέρει στο κοινό την αληθινή εικόνα ενός ανθρώπου που σημάδεψε το ελληνικό λαϊκό τραγούδι.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στη σχέση του Άγγελου με τον μικρότερο αδερφό του, Στέλιο Διονυσίου, που χαρακτηρίζεται από αλληλοσεβασμό, αγάπη και αλληλοστήριξη. Ο Άγγελος μίλησε για το πώς ο Στέλιος τον βλέπει άλλοτε σαν πατέρα και άλλοτε σαν αδελφό, τονίζοντας ότι διατηρούν στενή επαγγελματική συνεργασία και μια βαθιά προσωπική σχέση γεμάτη εμπιστοσύνη και αγάπη.
Στην ίδια συνέντευξη ο Άγγελος Διονυσίου δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον αγώνα που δίνει καθημερινά για να διατηρεί την υγεία του σε καλή κατάσταση. Ο ίδιος ομολογεί ότι είναι ιδιαίτερα αγχώδης και φοβισμένος σε θέματα υγείας, γεγονός που τον ωθεί να επισκέπτεται άμεσα γιατρούς ακόμη και για την παραμικρή ενόχληση. Αυτή η ειλικρινής παραδοχή τον φέρνει πιο κοντά στο κοινό του, αποδεικνύοντας πως πίσω από τη σκηνική παρουσία του δυνατού καλλιτέχνη, κρύβεται ένας άνθρωπος με ευαισθησίες, αδυναμίες και αγωνίες όπως όλοι μας.
Το πορτρέτο που σκιαγράφησε ο Άγγελος Διονυσίου για την οικογένειά του και τον εαυτό του συνθέτει μια ιστορία αντοχής, πίστης και συναισθηματικού μεγαλείου. Από τις δύσκολες στιγμές στα σωφρονιστικά ιδρύματα, μέχρι τα πρώτα βήματα στο μουσικό στερέωμα και την απόπειρα διατήρησης της παρακαταθήκης του πατέρα τους μέσα από το θέατρο, η ζωή του Άγγελου είναι γεμάτη από στιγμές που δοκιμάζουν αλλά και αναδεικνύουν τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.
Η συνέντευξη του Άγγελου Διονυσίου άφησε μια γλυκόπικρη αίσθηση, θυμίζοντας πως πίσω από κάθε γνωστό όνομα κρύβονται άνθρωποι με αληθινές ιστορίες, δυσκολίες και αγώνες. Ο ίδιος κατάφερε με τη γνησιότητά του να κερδίσει ξανά την εκτίμηση του κοινού, αποδεικνύοντας πως το ταλέντο, το ήθος και η αλήθεια είναι οι αξίες που τελικά μένουν ανεξίτηλες στον χρόνο.
